علم یکی از بزرگ‌ترین و ارزشمندترین دستاوردهای بشر است که همچون چراغی فروزان، مسیر زندگی انسان را روشن کرده است. علم به ما می‌آموزد چگونه بیندیشیم، چگونه کشف کنیم و چگونه دنیای پیرامون خود را بهتر درک کنیم. بدون علم، زندگی انسان در تاریکی جهل و ناآگاهی باقی می‌ماند.
از همان آغاز تاریخ، انسان همواره در جست‌وجوی دانستن بوده است. او با مشاهده‌ی طبیعت، آموخت چگونه آتش روشن کند، چگونه زمین را کشت کند و چگونه سرپناه بسازد. این میل به دانستن، پایه و اساس علم را شکل داد. با گذشت زمان، علم در شاخه‌های گوناگون مانند فیزیک، شیمی، زیست‌شناسی، ریاضی و علوم انسانی گسترش یافت و هر روز کشف‌های تازه‌ای به ارمغان آورد.
علم زندگی ما را در همه‌ی زمینه‌ها دگرگون کرده است. پیشرفت در پزشکی باعث درمان بیماری‌هایی شده که زمانی مرگبار بودند. فناوری‌های علمی در ارتباطات، سفر، کشاورزی و صنعت، رفاه و آسایش بیشتری برای انسان به همراه آورده‌اند. علم حتی به ما کمک کرده تا به فضا سفر کنیم و رازهای کیهان را بشناسیم.
اما علم تنها مجموعه‌ای از فرمول‌ها و نظریه‌ها نیست؛ بلکه نگرشی عقلانی و پرسشگرانه نسبت به جهان است. فرد علمی کسی است که نمی‌پذیرد چیزی را بدون دلیل باور کند، بلکه با مشاهده، آزمایش و تفکر به دنبال حقیقت می‌گردد.
با این حال، علم زمانی ارزشمند است که در خدمت انسانیت باشد. اگر دانش بدون اخلاق به کار گرفته شود، ممکن است خطرناک شود؛ مانند زمانی که از فناوری برای جنگ و نابودی استفاده می‌شود. بنابراین، علم و اخلاق باید در کنار هم باشند تا آینده‌ای روشن برای بشر بسازند.
در نهایت، می‌توان گفت علم نیرویی است که انسان را از نادانی به دانایی می‌رساند. هرچه بیشتر بیاموزیم، بهتر می‌توانیم جهان را درک کنیم و برای ساختن آینده‌ای بهتر گام برداریم. علم نه‌تنها ابزار پیشرفت، بلکه جوهره‌ی تمدن و نشانه‌ی والایی انسان است.
علم؛ چراغی برای روشنایی راه انسان